La selva de Rio Cuyabeno en Otavalo

Voor ik verder schrijf: de vorig berichten hebben nieuwe en meer foto´s.

Vorige weekzondag 7 uur in de bus gezeten naar Lago Agrio (Wordt op het kaartje op deze site Nueva Loja genoemd). Dit stadje heeft echt niets te bieden, is alleen het middn van de olieindustrie daar. Op maandag werden we bij een hotel opgehaald door onze gids: Pablo. Eerst anderhalfuur in een bus die het bijna niet meer deed, toen gelunched. Daarna moesten we de kano in en op het moment dat we weggingen barste er een tropische regnbui los. Iedereen was blij me zn poncho maar na 3 uur in de kano, die ook nog eens een enorme spray gaf, was toch echt iedereen tot op het bot doorweekt. Het laatste uur regende het niet meer en konden we een beetje meer om ons heen kijken. Aangekomen droge kleren aangedaan en aangaschoven voor het avondeten. Daarna nog een wandeling in het donker gemaakt en veel insecten en een slangetje gezien. De volgende dag begonnen met een tour in de kano, veel vogels een ook wat apen gezien, daarna ook een anaconda, waar onze gids al sinds januari naar op zoek was in dit gebied. ´s Middags een stuk gelopen door de jungle, weer veel insecten: spinnen en termieten en mieren die ongveer 5cm lang zijn. Op een gegeven moment vroeg de gids waar we dachten dat het kamp lach en iedereen wees een andere kant uit. Het is echt heel moeilijk om hier de weg te vinden, als je 20-30 meter achter de groep loopt kan je niemand meer zien en is het ook al niet makkelijk meer om het pad te vinden. Ook ziet alles er hetzelfde uit en lijkt het alsof er 40 meter verder een open plek is, maar als je daar komt lijkt die plek wer 40 meter verder te liggen. Woensdag in een dorpje geweest, zag er best goed uit en tegen verwachting in geen traditioneel geklede mensen en ook elektriciteit in het dorp. Ook nog gevist op piranha´s maar ze wilden niet echt bijten. We hebben ook nog gezommen in de rivier, piranha´s vallen namelijk alleen aan als het water heel laag staat(dan hebben ze honger) of als er heel veel bloed in het water zit. De stroming is echt sterk, je kan een vlotte crawl doen en geen meter opschieten, een soort hometrainer. Duiken kan prima, de rivier staat hoog en is nu 8 meter diep. De andere dagen nog een boa gezien en een paar kikkers, ook langs een kolonie wespen nesten gevaren. Pablo liet iedereen in onze boot heel hard schreeuwen waarna de wespen het geluid begonnen te maken van een marchrend leger. Echt heel bizar. De laatste dag ook nog in de birdwatching tower geweest, met een groep van 10 was er een beetje te veel herrie maar uiteindelijk met 3 mn boven gebleven en nog van heel dichtbij een togron(papagaaiachtige vogel) gezien. Helaas geen foto van, batterijen gaan nogal snel hier. Was een leuke groep waarmee we zaten, onze boot 2 duitsers 4 belgen en 4 nederlanders. Verder nog wat britten canadezen amerikanen en een ecuadoriaans gezin. De laatste avond kregen we nog een heleboel te horen over de cultuur, en lieten ze zien hoe hier vuur gemaakt werd en kregen we een paar liedjes in quicha te horen. Vrijdag regende het niet op de terug weg dus da kanotocht was goed te doen, daarna met vliegtuig naar quito waar we met andere mensen van de talenschool hadden afgesproken om naar otavalo te gaan...
Maar ze waren al vertrokken, dat koste ons nogal veel tijd en we kwamen ook pas om 2330uur in otavalo aan. Het hotel dat voor ons gereserveerd zou zijn wist van niks en er waren ook geen andere nederlanders, toen het hostal ernaast genomen, wa echt een prima tent en de kok kon zelfs nog wat te eten maken. De volgende dag eerst naar de animal market gegaan, is echt een tafreel wat in nederland niet meer voorkomt. Daarna gebeld naar de talenschool maar die wisten ook niet in welk hotel de andere mensen zaten. Toen maar de markt opgegaan en de nodige crafts aangeschaft, uiteraard als en woekeraar geonderhandeld maar voor een paar dngen toch wel veel te veel betaald. Gelukkig kwamen we de anderen nog tegen, 1 van hunhad ook de vliegtickets voor willemijn bij zich en die had ze dus anders niet gehad op zondag. Nog wat mer op de markt rond gehangen en om 1400 gaan paardrijden. Geen enkele vraag of we het al eens gedaan hadden, nee gelijk erop en gaan maar. Eerst wilde mn paard niet echt sturen maar dat ging beter en beter. Na een minuut of 20 vond de gids het wel een idee om te gaan galopperen, ik wist echt niet hoe ik moest gaan zitten dus lag er echt bijna naast, gelukkig kon ik wel de rem vinden. Daarna ging het steeds beter en uiteindelijk was het echt mooi om fullspeed achter de gids aan te rijden. Alleen inhalen wilde mn paard niet echt, een baantje opschuiven kostte nog al wat moeite. Wel echt pijn aan mn benen daarna, een afrisbroek is niet ideaal om paard te rijden, rits zit namlijk een beetje klem tussen zadel en been. Na het rijden nog een hapje gegeten in otavalo en terug met de bus. Zondag is willemijn vertrokken naar guatamala, begreep over de msn dat ze goed was aangekomen aleen dar dr baggage naar lima was verscheept ipv naar antigua... Daarna de finale van el munidal gekeken, was spannend en werd emotioneel meebeleefd op het terras. Wel gezellig en met twee meisjes uit quito daarna een hapje gaan eten. Vandaag even de was laten doen en aan het zoeken naar een galapagos tour voor in de komende 3 weken.

Dat was het voor nu,
Adios, Jorrit.